Josef Šíma (1891–1971)
Rodak z Jaromierza, malarz, osiągnął wielkie znaczenie i uznanie w świecie. W 1920 roku wyjechał do Francji, gdzie poświęcił się artystycznym projektom okien, malował także wzory tkanin. Był członkiem kilku grup artystycznych. Z czasem poświęcił się głównie malowaniu. W 1926 roku otrzymał francuskie obywatelstwo i resztę życia spędził w nowej ojczyźnie. Nigdy nie zapomniał jednak o latach spędzonych w Jaromierzu. Potwierdza to felieton o Jaromierzu z 1961 roku.
Josef Wagner (1901–1957)
Artysta rzeźbiarz i konserwator zabytków, członek sławnej rodziny kamieniarzy. Wiele zabytków kultury w Jaromierzu stworzył wspólnie z najstarszym ze swoich braci, Wacławem (1897–1944). Są to alegorie na budynku polikliniki (1929) i powszechnej kasy oszczędnościowej na rynku (1927). Później, w 1947 roku, Wacław samodzielnie stworzył popiersie Boženy Němcovej przy szkole podstawowej jej imienia.
Josef Gočár (1880–1945)
Jeden z najbardziej znanych czeskich architektów. Jednym z jego pierwszych projektów jest koncept domu handlowego w Jaromierzu należący do firmy Wenke, w którym obecnie znajduje się Muzeum Miejskie. Budowa obiektu miała miejsce w latach 1910–1911, będąc już pod wpływem ducha kubizmu. Pod względem architektonicznym należy do najcenniejszych budowli miasta. W latach 20-tych stworzył on nowe oblicze Hradca Králové. Ten właśnie zespół architektoniczny, który w czasie powstania był nazywany „salonem republiki“, do dzisiaj jest ceniony przez fachowców z całego świata.
Karel Meisner (1904–1979)
malarz i grafik, przez wiele lat działał w Jaromierzu, jednak jego szczytowy okres twórczości przypada dopiero na lata po II wojnie światowej.
Pavel Albieri (1861–1901)
To był pseudonim literacki Jana Mucka. Już na studiach zamieszczał humorystyczne i historyczne szkice w różnych gazetach. Później pisał do czasopism, m.in. Květy, Světozor, Zlatá Praha itd. Potem założył w Jaromierzu czasopismo Ratibor. Zdecydował się wyjechać za ocean. Po krótkim powrocie połączył definitywnie swoje życie z Ameryką. Z jego dzieł przypnijmy Opowiadania z Kuksu, W niewoli Armidy i inne.
Jindřich Šob (1860–1948)
Dziś niemal zapomniany, absolwent instytutu nauczycielskiego w Hradcu Králové. Pracował jako nauczyciel w Třebešovie, Opočnie i w Novym Hrádku, później został dyrektorem Szkoły Przemysłowej w Opočnie. Najciekawszym z jego dzieł jest powieść Pod łapą czarnych lisów opisująca rywalizację hrabiego Šporka z jezuitami ze wsi Žireč.
Antonín Knapp (1843–1887)
Zajmuje ważną pozycję wśród literatów z Jaromierza. W wieku dwudziestu czterech lat został wyświęcony na księdza katolickiego. W latach 1869–1878 działał w Jaromierzu. Jako jeden z pierwszych zaczął bardziej szczegółowo zajmować się historią naszego miasta. Po 12 latach ciężkiej pracy powstało dzieło Dzieje królewskiego miasta-wiana Jaromierza nad Łabą (Paměti královského věnného města Jaroměře nad Labem). Praca ta do dziś jest jedną z podstawowych pomocy historiograficznych dla osób pragnących poznać przeszłość Jaromierza.
Ladislav Kriegler (1916–1944)
Po zakończeniu studiów w Akademii Wojskowej w stopniu porucznika artylerii wyjechał do Francji, a po jej szybkiej porażce następnie do Anglii. Wstąpił do wojska brytyjskiego. Walczył w Afryce Północnej, na Sycylii i we Włoszech, gdzie koło Allis został ciężko ranny.
Otakar Španiel (1881–1955)
Miroslav Ivanov (1929–1999)