to jednonawowa budowla w stylu empirowym pochodząca z lat 1805–1811. Jej wieża kościelna jest widzialna w szerokiej okolicy.
Na początku 1805 roku cesarz Franciszek II zezwolił na rozpoczęcie budowy dużej świątyni, a potrzebne pieniądze przeznaczył ze swojego prywatnego skarbca. Dnia 22 kwietnia 1805 roku w asyście salw artyleryjskich uroczyście położono kamień węgielny pod kościół w miejscu przyszłego ołtarza głównego. Poprzedzało to jeszcze wyznaczenie obrysów sanktuarium przez żołnierzy korpusu budowy okopów. Kamień węgielny poświęcił biskup Trautmannsdorff w licznej asyście okolicznych książąt, dowodzącego generała hrabiego z Kolovratu, generalicji i korpusu oficerskiego.
Kamień węgielny zawiera skarb składający się z 20 monet, 3 z nich są złote, 11 srebrnych i 6 miedzianych. 2 z nich to monety pamiątkowe, pozostałych 18 zwykłych. Najstarszym jest dukat kremnicki z 1758 roku i gulden z krzyżem z 1759 roku. Pozostałe monety pochodzą z końca osiemnastego i początku dziewiętnastego wieku.
